Priscilla Presley, Clever, Amahle (fonetisch Amasjlsjls...)

Ik zie dat mijn laatste blog 21 november was, hoog tijd om bij te praten en te vertellen over mijn indrukken en avonturen. Nadat de werkzaamheden bij Beaullah zo goed als klaar waren, hebben we dit feit gevierd met een warme maaltijd ter plekke. Moeder Beaullah was zo enthousiast over dit idee dat ze direct besloot dat het voor de kinderen een verrassing moest blijven. Om gedoe met buurvrouw te voorkomen, zijn we direct naar Mary Jane gegaan om te vertellen dat wij de donderdag daarop (afgelopen donderdag dus) bij haar zouden koken. Iedereen tevreden. Ik zou koken, hetgeen al voor wat vermaak zorgden, want een man die kookt, ach dat is wel speciaal. Maar verwijzend naar een uitspraak van Mandela, die sterk voorstander van emancipatie is, "ik maak zelf mijn bed op en doe de afwas", werd instemmend geknikt.
Zaterdagavond met pasta ingrediënten en een paar bakken yoghurt en veel vers fruit op weg. Een elektrisch kooktoestel was mijn deel en dat met pannen met een bolle bodem. Koken voor 12 mensen is dan al een klus, maar Mary Jane en de kinderen maakten geen aanstalten om weg te gaan. "Huh, we eten gewoon mee hoor, we zijn toch familie" Dus werd het koken voor 19 mensen. De pannen met licht geweld op de kookplaat drukkend, de enige manier om het water te laten koken, werd het 45 minuten later dan gepland, eten met de borden op schoot op banken en zittend op de grond. Iedereen wat minder eten, maar wel dik tevreden.

Ben je jarig en is er taart, dan is de traditie dit ook op je gezicht te smeren.

Donderdagavond naar Mary Jane om dit feest te herhalen. Toen we iedereen vroegen wat ze dan wilden eten, was het in koor KFC. Het zou dan ook Unathi haar 17de verjaardag zijn en Luvo werd deze week 14 en Asonele 16. Goede reden voor kip met patat, en voor mij wel zo makkelijk. Luvo is een eetmachine, als deze jongen eet doet hij dat zo snel dat als hij door de bliksem zou worden getroffen, hij dan toch een volle buik heeft. Tijdens beide eet-feestjes, was het één zang en dans vertoning, onder de maaltijd geen muziek maar wel eten afpakken en met de zelfde vaart weer geven, maar voor de rest drie uur FEEST met hoofdletters. Donderdagavond had een van de kinderen nogal last van een sterk ruikende wind, dus zo nu en dan stond iedereen bij een open raam adem te happen, maar zonder een woord danst daarna iedereen weer verder.

De jongenskamer bij Beaullah, hij is sindsdien netter dan die van de meiden.

Remco, een goede vriend en al jaren een trouwe donor van de stichting GetOn, kwam een week om met eigen ogen te zien en te ervaren wat we als stichting nu precies doen. Hij is nogal fors gebouwd en heeft wat extra centimeters lengte, ideaal om een plafond te schilderen zo dachten wij. In het huis van moeder Pricilla was brand geweest en vrijwilligers hadden besloten om het plafond te lakken. Dus moest eerst alles in de primer. Maar dat was niet het enige waar Remco als eerste doorheen mocht.
Nu met een blonde en blanke God in het huis van de weduwe van Elvis Presley, zoals Priscilla zichzelf omschrijft, met een acteertalent zodat zij zo in de dagelijkse soap Scandell (de GTST van Zuid-Afrika) kan meedoen, wilde zij natuurlijk met hem in bad. "Hey this man is good, I have to keep him for myself" terwijl ze lonkt met haar lange wimpers. Toen ik dollend vertelde dat zijn massage skills onovertroffen waren, verdwenen ze al snel samen de badkamer in. De deur dicht....
Voor het thuisfront, Remco kwam er, weliswaar met een gezonde blos op zijn wangen, binnen 30 seconden weer uit. Zonder twijfel is Priscilla een special: ze zingt prachtig tijdens het baden, vertelt sprookjes aan de kinderen, soms lijken deze sprookjes wel een thriller als een van de personages met de dood wordt bedreigd. De kinderen eten, klappen in hun handen en kijken met grote ogen hun "Mamma" aan. Zonder probleem kan ze lekker de hele dag in haar duster rondlopen, ondertussen vetkoek (een soort oliebol) makend, koken kan ze als de beste, de kleding van de kinderen ziet er goed en heel uit. Het schoonmaken is sinds de workshop van vorige maand er fors op vooruitgegaan. En als Princess Priscilla buiten de deur gaat is ze een Lady, ze ruikt heerlijk en is mooi opgemaakt. Haar vriend, uit Johannesburg,  komt volgend weekeinde, wat kan ze er naar uitzien.
Kortom weer een moeder waar je naar kan verlangen. De kinderen in dit gezin, zijn veel jonger dan waar we tot nu toe hebben gewerkt. Hier wonen twee meisjes en vier jongens. De oudste dochter is net 12 geworden, maar heeft door wat ze heeft meegemaakt in haar jonge leventje (een zwaar alcoholische moeder en besmet met AIDS) een leer-achterstand van ruim 3 jaar en ze plast nog elke nacht in haar bed. Maar wat een lieverd.  Dat is eigenlijk mat al deze kinderen zo, je zou graag een vader voor ze willen zijn. Een veilige haven, en een steun en toeverlaat.
Het andere meisje is 6 jaar, haar biologische vader kwam deze week om zijn dochter mee te nemen voor een verrassing. Samen met Priscilla naar de stad, eten bij KFC en lakschoentjes en roze kleertjes gekocht. Dit prinsesje heet Amahle, waarvan de laatste lettergreep vooral met een sjl wordt uitgesproken. De blankies hebben daar nogal eens moeite mee. Haar naam betekend,  Beautiful. Veel mensen van Zulu, of zoals veel kinderen hier van Xosa achtergrond, hebben twee namen, één voor de westerse mensen en een voor hun eigen volk. De man die ons deze week in het restaurant bediende, zei dan ook" Hey Mister, I am Clever! How can I serve you?

Foto met zelf ontspanner, Me and Mesuli, de oudste van de vier

Beautiful terug van het verrassings-tripje met Pappa en Priscilla