Afgelopen woensdagavond aangekomen in Zuid-Afrika om staff en studenten de komende maand te ondersteunen. Ik had wel de weerberichten gevolgd, maar vergeten dat woningen hier niet ingesteld zijn op 2 graden Celsius. Zodra rond half zes de zon ondergaat is het bibberen geblazen. Dubbeldikke dekens en een dikke trui.
Donderdag direct aan de slag met sollicitatiegesprekken. Wat een ramp; cv's en motivatiebrieven zijn van een bedroevende kwaliteit. En de kandidaten die uitgenodigd waren, kwamen niet opdagen of bleken niet geschikt. Dit is een terugkerend probleem waarvan de oorzaak wellicht niet eenvoudig en eenduidig te benoemen is.
Onlangs plaatsten we op verzoek van, en bij, een grote landelijke keten vijf van onze studenten. Na twee dagen werden we geïnformeerd dat twee van de vijf niet waren op komen dagen. Wel je contract tekenen maar er niet heen gaan.
Gisteren gaf ik aan 12 mannen en vrouwen een Imbizo (Zulu voor bijeenkomst) over ondernemen en de dagelijkse uitdagingen die je tegenkomt als ondernemer. Tijdens de lunch bleek dat vier van de twaalf de fee niet hadden betaald. "Ja, we hebben geen geld en geen werk". Dat kan, zeker in Zuid-Afrika. Maar toen ze werd aangeboden om hun "schuld" in “natura” te voldoen (bijvoorbeeld door de school schoon te maken of een dag stage te lopen bij een bedrijf en zo ervaring op te doen en daarmee de fee te betalen), haakten ze af. Nee, dat niet, we komen gratis of niet. Los van de negatieve gevolgen voor de huidige studenten van GetOn, is het probleem dat dit maatschappelijk meer en meer de keuze lijkt te zijn die jongeren maken.
Is het een gebrek aan rolmodellen, de slechte kwaliteit van het onderwijs hier, het feit dat de politiek een privé huis op kosten van de belastingbetaler voor 200 miljoen Rand (bijna 14 miljoen Euro) laat pimpen? Of het feit dat jouw huis er één van golfplaten is...
 |
| Golfplatenhutje in Brazzaville |
en de paar procent rijken meer dan driekwart van alle bezittingen van je land hebben? Zou het jou dan nog interesseren of je pakt wat je pakken kan? Nog gaan werken voor 100 euro in de maand? Het zit niet in mij om dat te doen, maar ik begrijp wel de machteloosheid of zelfs radeloosheid die bij je kan opkomen als je verschillen en uitbuiting zo ervaart.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Acht jonge ondernemers vol ideeën,
die werkelijk stap voor stap hun bedrijfje uitbouwen, hongerig naar kennis en
klein of groot genoeg om te weten dat delen beter is dan nemen. Dat is
waarschijnlijk ook de oplossing voor de uitdaging waar we voor staan. GetOn
blijft deze ondernemers steunen. Zij maken het verschil.
