Schooien voor het meisje met de sinaasappel

De eerste werkweek zou er eigenlijk op moeten zitten. We hadden afgesproken zo'n drie en halve dag te werken per week. Dus vanmorgen voor de lunch afscheid genomen van onze nieuwe collega's en ze alvast een goed weekeinde toegewenst. Lekker genietend van het mooie weer, even naar de kapper, dan door naar huis, kopje thee, eten .....
Maar wat zitten die kinderen in ons hoofd. We hebben deze week acht huizen en de crèche van Home from Home bezocht, en beschreven wat er allemaal aan achterstallig onderhoud is. Het is werkelijk heel veel wat er gedaan moet worden. Komt dat doordat onze bril westers is? Nee, dat geloof ik niet, het is meer dat je vindt dat kleine kinderen, met een achtergrond van misbruik, verwaarlozing, weeskind zijn, veelal hiv-geïnfecteerd, niet in een bed moeten slapen die bij het opmaken uit elkaar valt, of waar de ramen van de slaapkamer zo krom zijn getrokken, dat zelfs al zijn ze dicht, je een hand naar buiten kan steken. De huizen zijn vaak gemeubileerd met liefdevol gegeven tweedehands meubels. Niets mis mee, soms zelfs "retro", maar ook oude spullen moeten na een jaar of wat vervangen worden. Een muur of plafond met lekkage vlekken mag na vijf jaar echt wel eens een kwast verf hebben.
En ik heb zelden zoveel kale muren gezien in een meisjes of jongens kamer. Geen poster van hun favoriete artiest of muziekband.
Is het kommer en kwel, nee absoluut niet, de eerste basis, een dak boven hun hoofd en werkelijk hele lieve huismoeders (een op elk gezin van zes kinderen), sociaal werkers die zich de benen uit het lijf lopen om de beste omstandigheden te creëren op school, of bij die tandarts die gratis een jongen van 16 jaar implantaten  geeft, zodat deze puber weer wat zelf vertrouwen krijgt. Er wordt echt heel veel gedaan.
En de kinderen zelf! Net als alle kinderen op de wereld, een kinderhand is snel gevuld. Of het nu aandacht is, een ondersteunend woord, even lekker dollen of gewoon een mooi verhaal vertellen is, het is wel besteed.
Helaas is er dan geen budget voor zulke enorme klussen. Hoe ga je dat oplossen? Wel, ik vind nadenken wel leuk, maar doen en zorgen voor resultaat daar geniet ik zeker zoveel van. En ik heb in mijn leven gemerkt dat er echt heel veel mensen zijn die het leuk vinden om te helpen. Vaak met een dikke glimlach op hun gezicht.
Een klein voorbeeld vandaag: In Nederland was professioneel gereedschap verzameld, Luchtvaart Zonder Grenzen vervoert het gratis naar Kaapstad. Gillian van Home form Home belt zich suf om het snel door de douane te krijgen. Vandaag naar de luchthaven om het op te halen en in plaats van de 430 Rand inklaring- en opslagkosten te betalen, werd nadat ik verteld had waarvoor dit gereedschap wordt gebruikt, het gratis overhandigd.  Onder instemmend gejuich van het personeel werd de 44 kg ook nog in onze auto getild.!! Yesssss Fantastisch toch?
Ik ben gelukkig niet bang of onzeker uitgevallen om te schooien, te vragen. Dat heb ik niet van een vreemd, mijn vader was er ook goed in. Dat is in dit geval maar goed ook. De hele middag zitten we achter de laptop, op zoek naar bedrijven die we willen benaderen om  te helpen, te doneren. We hebben tientallen kilo's verf nodig, schuurpapier, afplak-tape, schroeven en bouten, keukenkastjes, bussen vol siliconenkit, stapelbedden en vele handen die ons helpen. Daarnaast zijn er nog tientallen raamkozijnen die we moeten opknappen en....nog veel meer. Wie wil er nu niet helpen?!!  En weet je wat nu een mooie reden is, deze prachtige kleine dame: Het meisje met de sinaasappel. Meer dan tien minuten zat ze te genieten van een sappige moot.

Het meisje met de sinaasappel