snik, smile tot snel ziens

Wat een spullen kan een mens verzamelen, en dat terwijl ik dacht al veel te hebben weggegeven. Vorige week de meeste shirts en overhemden gegeven aan een man die ik al maanden in dezelfde kleding zag lopen, terwijl hij zijn centjes probeert te verdienen met het "parkeren en bewaken" van auto's in "zijn" straat. De werkkleding, stuk en onder de viezigheid, samen met mijn favoriete schoenen, zeker 5 keer verzoold, in de grijze container. Aan bezoekers uit Nederland al de "klusradio" meegegeven en spullen die we hier gekocht hadden. Kortom de koffers hadden niet zo vol moeten zijn. De typische Afrikaanse muziek en die paar prachtige dvd's, zouden die het verschil hebben gemaakt?

Daar gaan we!!

Gistermiddag met de etenswaren en schoonmaakmiddelen, verpakt in de wasmand naar Mama Beaullah en Zandile. Toen de voordeur openging en men ons als onverwachte bezoekers zag binnenkomen, werd er spontaan geschreeuwd en sprong iedereen op om ons te omhelzen. De jongens hielpen met de auto leeghalen en alles werd op de tafel uitgestald. De dove shampoo werd door de oudste dochter gretig van tafel gepakt met: "Oh I will sooooo wash my hair with this one." Het potje olijven was binnen 3 minuten leeg gegeten, de koekjes in 2 minuten op, daarna greep Beaullah in en werd alles in de kastjes opgeborgen. 

Vorige week zaterdag zijn we met de twee jongste jongens en Beaullah naar een Musical en dinner optreden geweest. Luvo vroeg in de weken daarvoor elke dag hoeveel nachtjes slapen het nog zou zijn. En hij had elke dag geoefend om mooi te kunnen dansen. Samen met Jojanneke, bestuurslid van GetOn Nederland, stal hij die avond de show toen ze in de pauze samen op het hoofdpodium gingen dansen. Iedereen in de wijde omgeving heeft de afgelopen week van de vele foto's en filmpjes die met Luvo's telefoon genomen zijn, genoten.

 Jojanneke en Luvo

Toen we gistermiddag afscheid namen, vroeg Mama, komen jullie terug, de kinderen zullen jullie zó missen.

En missen zal ik ze, na zes maanden is het echt familie geworden, je ziet de kinderen in al hun stemmingen, een eigen wijze om de wereld om hun heen te ontdekken, de school rapporten, de vele ziekenhuisbezoeken, de kleding die lang niet altijd passend is, het rokje vastgehouden met een riem voor volwassenen, de broek gemaakt voor blanke billen, waardoor de rits niet lekker dicht kan. Waar Kentucky Fried Chicken tot op het beenmerg wordt opgegeten, waar alles wordt gedeeld en wanneer een van hen de auto mag besturen, ieder ander dat hem of haar met een grote glimlach gunt. Ach, ik zou ze zoveel meer willen steunen, niet met basmati rijst of fancy olijfolie, maar met dat gevoel dat ze er allemaal toe doen, dat het goed is om ondeugend te zijn, maar dat je mama's portemonnaie beter met rust kunt laten, dat ook wanneer je opgroeit zonder eigen ouders, soms mishandeld en misbruikt, er mensen zijn die onvoorwaardelijk van je houden en in jou geloven. Ach, gewoon een vader en vriend zijn denk ik.

Vandaag, zaterdag, gaan we nog uit eten met de assistenten uit Khayelitsha, deze jonge vrouwen helpen voor een paar honderd euro per maand de huismoeders met wassen en schoonmaken, ze vervangen de moeders als ze er niet zijn. Voor ons hebben ze het opknappen van de huizen zoveel makkelijker gemaakt;  door de voorjaarsschoonmaak welke zij deden vlak voor ons werk uit, door het slepen van de stapelbedden uit de kamers nog voordat wij in de vroege ochtend begonnen met klussen en verven en daarna alles weer terugzetten; een welverdiend afscheidsetentje met een heerlijk glas wijn is dan wel het minste. Ik verwacht dat het restaurant op zijn kop staat, want wanneer deze "Khayelitsha Queens" uit zijn, wordt er gezongen, veel gelachen en gedanst. Kaapstad met haar heerlijke natuur, prachtige zee en bergen, vele mogelijkheden om je te vermaken en heerlijk te eten, maar vooral "onze" kinderen en de moeders en assistenen voelen aan als thuis. Tot snel ziens XXXX

En jullie lieve, trouwe bloglezers jullie hebben meer dan 5000 keer dit blog gelezen in de afgelopen zes maanden, heel veel dank daarvoor. Dit is voorlopig de laatste, tot snel in levende lijve!!